วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2559

Hopelessly in Love : 13











"ทะ แทยง อื้อ!!"

มือหนารีบปิดปากบางของคนตรงหน้า แล้วรีบสอดตัวเข้ามาในห้องของอีกคน ก่อนจะใช้เท้าถีบบานประตูให้ปิดลง

เตนล์เซถอนหลังตามแรงดันของของแทยง เขาได้กลิ่นเหล้าฉุนมาจากตัวของแทยงจนต้องย่นจมูก มือบางพยายามแกะมือที่ปิดปากเขาอยู่ ซึ่งแทยงก็ให้ความร่วมมือปล่อยมือออกจากปากเขา


"ผิดหวังที่ฉันไม่ใช่แจฮยอนรึไง" แทยงเอ่ยถามคนตรงหน้า พร้อมทั้งใช้สายตามองเหยียดอีกคนที่สวมชุดคลุมอาบน้ำตั้งแต่หัวจรดเท้า


"ใช่ผิดหวัง" เตนล์พูดออกไปอย่างเหลืออดกับท่าทางและสายตาที่แทยงใช้มองเขา


"นี่ยังได้กันยังไม่หนำใจอีกหรือไง ถ้ายังไม่หนำใจฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้อีกสักรอบเป็นไง" แทยงพูดพร้อมกระชากข้อมือบางจนเตนล์กระเด็นมากระทบอกแกร่ง แกล้วก้มลงซุกไซ้ลำคอขาว กลิ่นหอมอ่อนๆจากสบู่ที่อีกคนเพิ่งอาบน้ำทำให้แทยงอารมณ์เตลิด ก้มซุกไซ้ดูดเม้มลำคอของเตนล์อย่างเร่าร้อน


"อื้ออ นายพูดบ้าอะไรของนายแทยง นายเมาแล้วก็กลับไปเถอะ" เตนล์พยายามยื้อตัวออกมาจากอ้อมกอดของแทยงแต่ดูเหมือนว่ายิ่งออกแรงยื้อเท่าไหร่แทยงก็ยิ่งกำชับกอดแน่น ไหนจะชุดคลุมอาบน้ำที่เขาสวมอยู่ก็เกือบจะหลุดจากการยื้อยุดกัน


แทยงหงุดหงิดกับการดิ้นรนของเตนล์มือหนาเอื้อมมากระตุกปมของเสื้อคลุมอาบน้ำก่อนชุดนั้นจะหลุดจากกายบางลงสู่พื้น


เตนล์หยุดดิ้นด้วยความตกใจก้มลงมองกายตัวเองที่ตอนนี้เปลือยเปล่า และยังไม่ทันตั้งตัวขาเรียวก็ลอยจากพื้นเพราะถูกแทยงอุ้มแล้วเดินเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะโยนร่างบางลงบนเตียงเสียงดังตุบ


"นายจะทำอะไร" เตนล์ถามคนใจร้ายเสียงสั่นเครือ พร้อมขยับกายถอยหลังจนชิดหัวเตียง


"คนเคยๆกันแล้วอย่าทำให้เป็นเรื่องยากเลยน่ะ" แทยงพูดจบก็กระตุกยิ้มก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออกแล้วรีบก้าวเข้าไปหาร่างบางที่เปลือยเปล่าอยู่บนเตียง


"นายก็พูดเอาแต่ได้" เตนล์พยายามถอยหนีแทยงจนเกือบตกเตียง เขาไม่คิดเลยว่าแทยงจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้ มีเยริอยู่แล้วจะมายุ่งกับเขาอีกทำไม


แทยงกระชากข้อเท้าของอีกคนที่กำลังถอยหนีเขาแล้วกดตัวเตนล์ลงกับฟูกเตียงโดยไม่สนใจแรงดิ้นของอีกฝ่าย จากนั้นคร่อมร่างบางไว้ไม่ให้มีโอกาสหนี


"อย่าทำแบบนี้เลยนะ ขอร้องล่ะแทยง" ได้โปรดให้เขาเหลือความภาคภูมิใจในตัวเองบ้าง เตนล์ปัดป่ายสองขาในอากาศ พยายามดิ้นรนขัดขืนแต่แทยงไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด


แทยงก้มลงประกบปากของคนด้านล่างด้วยอวัยวะเดียวกัน ทั้งดูดดึงคลึงริมฝีปากบางของอีกคนจนไม่เหลือรูปทรง แทยงจูบแบบไม่นึกถึงความสวยงาม เขาจูบอย่างคนกระหาย กดจบดูดดื่มราวกับให้อีกคนจมเตียง


"อื้อ!" แทยงจูบแบบไม่เปิดโอกาสให้ร่างเล็กได้สูดหายใจ จนเตนล์ครางประท้วงออกมาในลำคอ ร่างบางกระพริบตาถี่ๆเมื่อน้ำตาเอ่อนองและไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือบางพยายามทุบอกแกร่งให้หยุดจูบอันแสนยาวนานนี้เสียที


แต่ทว่าแทยงเองก็กลัวร่างบางจะขาดใจตายเสียก่อนเลยถอนจูบออกมาให้อีกคนได้หายใจ เตนล์ตักตวงลมหายใจเข้าปอดอย่างแรงพร้อมน้ำตาที่ไหลมาอาบแก้มทั้งสองข้าง


แทยงไม่ปล่อยให้เตนล์ได้หายใจเข้าปอดนานนักมือหนายึดข้อมือบางทั้งสองข้างเอาไว้เหนือหัว แล้วจ้องมองร่างบางด้วยความต้องการที่เต็มเปี่ยม


เตนล์หันหน้าหลบสายตาคม ถึงดิ้นไปเขาก็เสียแรงเปล่าเพราะยังไงเขาก็คงไม่มีสู้แรงของแทยงได้ เขาได้แต่นอนนิ่งยอมรับชะตากรรมที่กำลังเกิดขึ้น


แทยงมองคนอวดดีที่นอนนิ่งหลบสายตาเขาอยู่ ก็หัวเราะในลำคอ นอนนิ่งแบบนี้ให้ได้ตลอดก็แล้วกัน คิดแล้วก็ก้มลงดูดเม้มลำคอระหงส์ ลากลิ้นและใช้ฟันขบเม้น เตนล์สะดุ้งทุกครั้งที่เขาดูดเม้แรงๆ จากนั้นเสียงสะอื้นของร่างบางก็เริ่มดังขึ้น


"อึก ฮืออ"


แทยงไม่สนใจกับเสียงสะอื้นที่เริ่มดังขึ้นเขาผละออกมาจากลำคอระหงส์ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ติ่งไตสีอ่อนที่เด่นอยู่บนยอดอก แทยงใช้ลิ้นสะกิดแล้วดูดดึงยอดอกสลับกันไปมา มืออีกข้างไม่ปล่อยให้ว่างเลื่อนมาบดขยี้และใช้เล็บสะกิดกับติ่งไตที่ว่างอยู่


เตนล์สั่นสะท้านกับสิ่งที่อีกคนปรนเปรอให้ เลยเผลอแอ่นอกรับกับริมฝีปากของแทยง ก่อนจะครางออกมาปนกับเสียงสะอื้น แทยงใจร้ายเหลือเกินที่เอาแต่หยอกเย้าอยู่กับจุดนั้นทั้งที่เขาเสียวกระสันราวกับจะขาดใจตาย


"แทยง ฮึก หยุดเถอะ ฮือ" เตนล์สะอื้นไห้ออกมาอีกครั้ง เมื่อแทยงผละออกจากยอดอกแล้วลุกขึ้นปลดกางเกงพร้อมชั้นในจนเปลือยเปล่า จากนั้นก็โถมกายเข้าคร่อมเขาเอาไว้


แทยงยกสองขาเรียวให้ตั้งชันเข่าขึ้นแล้วแหวกออกกว้างจนเห็นช่องทางสีสวย จากนั้นจับแก่นกายร้อนของตัวเองขยับขึ้นลงสองสามครั้งให้ได้ที่ ก่อนจะจับจ่อแล้วกดลงไปในช่องทางคับแคบ แทยงไม่ได้เตรียมความพร้อมให้เตนล์เพราะคิดว่าเตนล์มีอะไรกับแจฮยอนมาแล้ว จึงกระแทกแก่นกายของตัวเองเข้าไปทีเดียวจนสุด


"โอ้ย!! เจ็บ ฮือ" เตนล์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะอีกคนไม่ได้เปิดทางก่อนจะเข้ามา น้ำตาร่วงเผาะจากดวงตารีเพราะความทรมาน


"อึก ฮืออ" เตนล์สะอื้นออกมา มองหน้าคนใจร้ายที่ตอนนี้มีสีหน้าอึ้งอยู่ด้วยความพร่ามัวจากน้ำตา
แทยงอึ้งกับความคับแน่นของช่องทางอีกคน จากที่เมาอยู่ก็แทบจะส่างเมาเป็นปลิดทิ้ง นี่เขาเข้าใจผิดคิดว่าเตนล์มีอะไรกับแทยงเหรอเนี่ย ความโกรธก่อนหน้านี้เลือนหายไปแล้ว แต่ทว่าความต้องการของเขามันไม่ได้เลือนหายไปด้วย แทยงแช่แก่นกายไว้สักพักเพื่อให้เตนล์ได้ปรับสภาพชินกับแก่นกายของเขา ก่อนจะเริ่มขยับกายเข้าออกอย่างเนิบนาบ


"อื้อ อ๊ะ อ๊าา" เตนล์ครางเสียงสั่นเมื่อแทยงเริ่มเร่งจังหวะการกระแทกกายเข้าออก มือบางกำหมอนที่ใช้หนุนเผื่อระบายความเสียวกระสัน


"อ้าา เตนล์" แทยงครางอย่างสุขสมเมื่อสะโพกสวยเริ่มเข้าจังหวะอย่างเป็นธรรมชาติกับการสวนกายเข้าออกของเขา แทยงซอยสะโพกถี่ยิบตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง


"อ๊ะ อื้ออ อ้า" ร่างบางครางแทบไม่เป็นภาษาเมื่อแทยงกระแทกกายเข้ามาอย่างไม่ออมแรง จนร่างบางแตะถึงสุดสูงสุดของความต้องการปล่อยน้ำรักออกมาเลอะหน้าท้องอีกฝ่าย


แทยงเห็นเตนล์ปลอดปล่อยแล้วก็ถอนแก่นกายออกมาแล้วจับร่างบางให้นอนคว่ำก่อนจะยกสะโพกมนขึ้นแล้วสวนความเป็นชายเข้าไปอีกครั้งจนสุด


"อ๊าา"


แทยงขยับเข้าออกอย่างไร้ความปราณี จนสองแขนที่ค้ำที่นอนไว้อ่อนแรง แผ่นอกบางจึงราบไปกับฟูกเตียง เตนล์นึกดีใจที่แทยงลุกล้ำเขาในท่วงท่าที่น่าอับอายแบบนี้ เขาจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าคนใจร้าย เตนล์ก้มใบหน้าลงซบกับหมอนจนน้ำตาที่ไหลลงมาเปียกหมอนเป็นวงกว้าง


แทยงขยับกายเข้าออกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ช่องทางสีสวย ก่อนจะถอนกายออกมาทำให้น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาตามขาเรียว แทยงขมวดคิ้วมองหว่างขาอีกคนเมื่อเห็นมีเลือดไหลออกมาปนกับน้ำสีขาวขุ่นด้วย นี่เขารุ่นแรงกับเตนล์ไปหรือเปล่า


แทยงล้มตัวลงนอนข้างๆร่างบางถี่หอบหายใจถี่ๆ และยังร้องไห้สะอื้นอยู่ตลอด พอเขาเอื้อมตัวห่มผ้าให้ เตนล์ก็นอนหันตะแคงหนีหน้าเขาทันที


แทยงถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าที่ถอดไว้ข้างเตียง เสียงสะอื้นของอีกคนยังดังขึ้นเป็นระยะ จนแทยงหงุดหงิดตัวเอง เขาไม่สามารถฟังเสียงอีกคนร้องไห้ได้อีกแล้ว เพราะเสียงร้องอีกคนราวกับบีบหัวใจเขาให้เจ็บปวดไปด้วย


แทยงกำลังเอื้อมไปจับลูกบิดประตู ก่อนจะหันมาหาร่างบางที่นอนสะอื้นอยู่บนเตียง


"ฉันคงเมาน่ะ โทษทีนะ เพื่อเป็นการไถ่โทษฉันจะยกหนี้สองล้านวอนนั่นให้แลกกับสิ่งที่ฉันทำกับนายครั้งนี้แล้วกัน" แทยงพูดจบก็เปิดประตูก่อนจะก้าวออกไป


"ปัง" เสียงประตูปิดลงบ่งบอกว่าคนใจร้ายได้ออกไปแล้ว เตนล์ที่สะอึกสะอื้นอยู่ก็ปล่อยร้องโฮออกมาทันที


"อึก ฮือออออ" เตนล์ร้องไห้โฮอย่างหน้าสงสาร สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตเขา ถูกแทยงตีค่ามันในราคาสองล้านวอน แทยงใจร้ายเหลือเกินที่ทำกับเขาราวกับว่าเขาขายตัว





กลับไปอ่านต่อที่เว็บเด็กดีนะคะ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น